خمپاره های سرگردان

برای زدن جاده ، از وسیله ای به نام خرج گود استفاده می کردند که صدا و انفجار مهیبی دارد و باید برای تخریب قطعی جاده ، چندین انفجار از این نوع صورت می گرفت ، آن هم در فواصل مختلف تا عملا جاده خراب شود . اولین انفجار کافی بود تا دشمن را متوجه حضور بچه ها روی جاده کند و باعث عکس العمل آنها شود .به ابتکار یکی از نیرو ها و با اطلاع واحد ادوات خمپاره های 60 و 80 و 120 ، به محض رسیدن بچه ها به لبه جاده ، خطوط دشمن را با انواع خمپاره زیر آتش قرار دادند که آتش عراقی ها هم شروع شد .
صدای انفجار های مختلف و متعدد و بدل شدن آتش ، موقعیت را برای انجام دادن ماموریت تخریب جاده هموار می کرد و وقتی دشمن صدای انفجارها را شنید ، به تصور اینکه خمپاره های سر گردان در جاده می افتند ، بدون حساسیت به جاده ، به تبادل آتش ادامه داد و نیروها به راحتی از عهده ماموریت سخت خود بر آمدند .
منبع:"فرهنگ جبهه،خلاقیتها"نوشته ی سید مهدی فهیمی ومحسن مهر آبادی،نشر فرهنگ گستروسروش،تهران-1382

(0) نظر

دسته ها : ابتکارات دفاع مقدس

پنج شنبه 1389/6/25