اوایل تیر ماه سال 1360 یکی از افسران هوا برد ارتش به نام آقای "داود نژاد" که مسئولیت گروهی از نیرو ها را به عهده داشت ، موظف شد دشمن را در منطقه خود مشغول ک
ند تا گروه دیگری از محور اصلی وارد عمل شوند و کار را یکسره کنند .در این فرصت چند روزه تا عملیات او با وسایلی که در اختیار داشت ، تعدادی چراغ تهیه کرد و آنجا را با سیم کشی به صورت جفت جفت و تک تک در نقاطی کار گذاشت .این چراغ ها مرتب خاموش و روشن می شدند .او در فاصله سی چهل متری آنها تیر باری قرار داد و دستگاه کنترلش را با سیم کشی به چند باتری اتومبیل اتصال داد و تا دو سه کیلو متر به پشت خط اول سیم کشید .شب با دستگاه کنترل امواج ، چند انفجار به وجود آورد .مسلسل ها شروع به کار کردند و چراغ های کوچک نصب شده در خط نیز شروع به خاموش روشن شدن کردند .
نیروهای عراقی با تمام قدرت منطقه را زیر آتش گرفتند در حالی که بچه های ما عملیات را از محور مورد نظر آغاز کرده بودند .این کار باعث شد دشمن به تصور حمله ای گسترده از خط کذایی ( خط دهلاویه سوسنگرد ) تا صبح منطقه را بکوبد و مقدار زیادی از مهمات خود را بی فایده از دست بدهد و از پشتیبانی محور اصلی نبرد باز ماند .
منبع:"فرهنگ جبهه،خلاقیتها"نوشته ی سید مهدی فهیمی ومحسن مهر آبادی،نشر فرهنگ گستروسروش،تهران-1382